neem een kijkje in mijn leven als moeder

Ja jongens. Ik weet het eigenlijk nog steeds niet of ik dit wel moet delen maar aan de andere kant waarom ook niet. Ik wil namelijk niet dat het ‘een ding’ wordt en aangezien het zwangerschaps aankondigingen regent op insta wil ik niet ineens met een sneu verhaal komen. Want ik ben echt heel blij voor iedereen. Maar toch ga ik mij kwetsbaar opstellen. Omdat ik denk dat er meer mensen in hetzelfde schuitje zitten en wie weet hebben zij er iets aan. Het zit namelijk zo: wij proberen nu 1,5 jaar zwanger te worden van een tweede kindje. Ik ga jullie meenemen welke onderzoeken wij het afgelopen jaar hebben gehad en waar wij staan op dit moment.

Misschien hebben jullie het wel gezien. In mijn biografie op Instagram heb ik vermeld dat ik (loeder)moeder van Tjibbe ben. Maar is dat ook echt zo? Om daarachter te komen moeten we eerst maar eens de betekenis achter het woord opzoeken:

Wat is nou een moederleven blog zonder bevallingsverhaal. Dus laat ik bij het begin beginnen en mijn bevallingsverhaal delen. Dit is namelijk het moment waarop ik moeder werd en waar het natuurlijk allemaal begon: het moederleven.

Inmiddels ben ik aardig ontzwangerd en helemaal gewend aan mijn 'moederleven'. Zo gek dat de dingen waarover je zo onzeker was tijdens je zwangerschap nu al zo normaal zijn en al aardig zijn geïnfiltreerd in de dagelijkse gang van zaken. Ook het moederschap op zich, daar ben ik nog zelden onzeker over. Ik kan mij de eerste weken nog herinneren waarin ik dagelijks mijn moeder belde omdat Tjibbe maar bleef huilen en ik werkelijk geen idee had wat ik moest doen en constant dacht doe ik het wel goed?